2005 | Vancouver, Canada
ترانهٔ دردمند، آرشین مال آلان

ناله دن دیر نی کیمی آوازه ی عشقیم بلند
(از ناله های مانند نی من است که آوازه ی عشقم همه جا را گرفته است)
ناله ترکین قیلمارام نی تک کسیلسم بند بند !
(ناله کردن را ترک نمی گویم حتّی اگر بند بندم همانند نی بریده شود !)
قیل مدد ای بخت ! یوخسا کام دیل ممکین دگیل
(ای بخت ! یاریم کن وگرنه به کام دل رسیدن برایم ممکن نیست)
بؤیله کیم اول دلربا بیدردیدیر من درد مند !
(بدینسان که آن دلربا بیدرد است و من دردمندم !)
داغ لر دیر اودلو کؤکسوم دن قاراسی قوپمامیش
(داغهاست که از دل آتش گرفته ام سیاهی اثرش زایل نشده است)
یا ثبات عشق ایچون اود اوزره بیر نئچه سپند
(یا برای ثبات عشق ! بر روی آتش اندک اسپندی است)
آچیلیر کؤنلوم گهی کیم گریه تخلیم گؤروب
( گاهی که گریه میکنم دلم باز میشود)
آچار اول گلرخ تبّسم بیرله لعل نوشخند
(زمانیکه آن تبسّم روی گل او ! لبان چون لعلش را باز میکند)
خاک راهیم دن منی قالدیرا بیلمز سایه تک
(مرا بسان سایه از خاک راهم نمیتواند بلند کند)
قیلسا گردون آفتابین هر شعاعین بیر کمند
(اگر فلک هر شعاع نور آفتاب را همانند کمندی بکار برد)
“جام توت” دئر ساقی گلچهره ! زاهد ترک جام !
(ساقی گلچهره میگوید جام شراب را بگیر ! و زاهد امر به ترک می نوشی میکند !)
ای کؤنول فیکرایله گؤرکیم هانسی دیرتوتماغاپند
(ای دل ! بیندیش و ببین که سخن کدامیک برای تنبّه و پند گیری مناسب است !)
ای فضولی ! صورت فقرین قبول دوست دور
(ای فضولی ! ظاهر نادارت از سوی دوست پذیرفته شده است !)
هیچ درویشی سنین تک گؤرمه دیم سلطان پسند !!!
(هیچ درویشی را همانند تو مورد پسند پادشاه ندیده ام !!!)